De ervaring vanMargreet
Margreet (39) woont samen met haar man en twee kinderen in Amersfoort. Ze werkt al sinds haar 21ste als Operatieassistent en detacheert nu via Interchange. Ze houdt van reizen, andere culturen en mooie plekken ontdekken. Daarnaast leest ze graag en vindt ze het heerlijk om nieuwe bakrecepten uit te proberen samen met haar dochters.
Drie jaar geleden kwam ze terug uit Malawi (Afrika) waar ze negen jaar heeft gewerkt. Samen met haar man die ze daar heeft ontmoet en twee kinderen is ze terug naar Nederland verhuisd vanwege het onderwijs voor de kinderen. Ondanks hun fijne leven hier, blijft het bij Margreet kriebelen om ooit weer terug te gaan naar Malawi en daar te werken.
Margreet schrijft voor ons over haar (Internationale) loopbaan als Operatieassistent
Margreet (39)
Vanuit mijn passie voor mensen ben ik in de zorg gerold. Mijn overtuiging is dat ieder mens op de wereld recht heeft op goede gezondheidszorg. Middels het vak van Operatieassistent draag ik hieraan bij. Te veel patiëntcontact vind ik zelf niet zo leuk en daarom past het goed bij mij om op een technische manier zorg te verlenen aan de patiënt. Ik vind het ook heerlijk om onderdeel te zijn van een team en met elkaar zorg te dragen voor de patiënt. Daarnaast vind ik het ook belangrijk en leuk om mijn kennis te kunnen delen en deze door te geven aan de nieuwe generatie zorgprofessionals. Momenteel werk ik al een tijdje in het Diakonessenhuis in Utrecht. Hier heb ik het goed naar mijn zin en ben ik onderdeel van een leuk team. Daarbij krijg ik de kans om leerlingen te begeleiden, dit geeft mij extra veel energie.
Ondanks dat ik het zo naar mijn zin heb, verlang ik ernaar om weer te werken in Afrika, om met mijn voeten in de rode klei te staan en mensen te kunnen helpen die niet zo gemakkelijk aan goede gezondheidszorg kunnen komen. In Nederland zijn wij goede gezondheidszorg gewend, wij weten niet beter en vaak wordt het ook gewoon gezien als ons recht om goede zorg te krijgen. Helaas is dit niet in alle landen op de wereld zo. Als je in armoede leeft, kom je in veel landen niet eens aan de beurt om bijvoorbeeld geopereerd te worden.
Ik had altijd al het gevoel om iets te willen betekenen in de gezondheidszorg in armere landen, ik had een sterk gevoel dat ik daar meer kon betekenen als Operatieassistent. Via via ben ik op mijn 22ste in Ghana terecht gekomen met een Nederlands Operatieteam. Ik sprak geen woord Engels, maar ik vond het fantastisch. De dankbaarheid en blijdschap die ik daar heb gezien is onbeschrijfelijk.
Het team van (lokale) operatieverpleegkundigen, anesthesiemedewerkers en de anesthesist gemaakt op een operatiekamer van het Beit Cure International Hospital in Blantyre, Malawi.
Na deze ervaring bleef het kriebelen. Ik werkte hard in Nederland, spaarde mijn vakantiedagen en overuren op en kon op deze manier een aantal maanden werken via de organisatie Mercy Ships in Liberia en Benin. Wederom een prachtige ervaring waar ik ontzettend veel mensen en kinderen heb kunnen helpen. Echt levensveranderend werk.
Ondanks dat ik het een mooie ervaring vond om via Mercy Ships te werken merkte ik toch nog de afstand tussen het schip en Afrika. Ik wilde graag in Afrika werken, onderdeel worden van hun cultuur en samen met de mensen wonen en werken en zo van hen leren en zij van mij. Met dit ideaal kwam ik terecht in Malawi. Ik ben hier uiteindelijk gestart in een overheidsziekenhuis (dit is verplicht) om kennis te maken met het gezondheidssysteem van het land. In Malawi is het vak Operatieassistent een onderdeel van de opleiding Verpleegkunde. Hier werd maar een kleine periode aandacht aan perioperatieve zorg besteed en er was nauwelijks begeleiding. Ik heb hierdoor zelf de functie studentenbegeleider gecreëerd. Ik ontwikkelde een programma voor de studenten om de basis van het vak te leren. Dit was een hele mooie tijd. Ik kon daar echt iets toevoegen.
Na 1,5 jaar vrijwilligerswerk moest er wel een keer geld verdiend worden. Nadat ik eventjes terug ben gegaan naar Nederland wilde ik het nog één keer een kans te geven om een betaalde baan te vinden in Malawi. Ik heb toen een betaalde baan gevonden in een semi privékliniek. Volwassenen moesten betalen voor de zorg maar kinderen werden gratis geholpen. Ik moest wel even wennen aan de manier van werken en al snel ontdekte ik ook dat de protocollen zoals we ze in Nederland kennen niet altijd passen of beter zijn dan daar. Ik heb geleerd dat je het beste dingen veranderd/verbeterd door samen te werken, te accepteren dat dingen anders gaan en samen te werken aan verbetering van kwalitatieve zorg binnen de mogelijkheden die er daar zijn.
Teamfoto aan het eind van een lange succesvolle operatie waarbij middels een osteotomie en het aanbrengen van een Taylor Spatial Frame, een externe fixateur, een complexe botmisvorming werd behandeld. Het internationale team bestaat uit een fellow uit Zimbabwe, 2 orthopeden uit UK, een fellow uit Polen en Margreet OK assistent uit Nederland
Ook in dit ziekenhuis heb ik studenten begeleid en de basis van het vak goed aangeleerd. Ik vond het een fantastische ervaring en ik hoop ooit weer terug te gaan. Vooral de impact op de levens van kinderen, die nu weer toekomst hebben en de dankbaarheid van mensen, dat gaf echt voldoening. Ik heb uiteindelijk 9 jaar in Malawi gewerkt.
Het is echt mijn passie om ervoor te zorgen, waar dan ook, dat de zorg kwalitatief goed blijft. Ik wil graag mensen iets meegeven en blijven leren. En daarnaast inspireer ik mensen ook graag met mijn verhaal. Ik zeg niet dat een ander ook naar Afrika moet, maar een buitenlandervaring is heel erg leerzaam. Ik zou het iedereen aanraden.
Ik hoop zelf komende zomer terug te kunnen gaan met mijn gezin. Niet om te wonen maar om mijn kinderen te laten zien waar ze vandaan komen, om te kijken hoe het mijn collega’s daar gaat en om misschien wel een dagje mee te werken.
Mocht je als lezer van mijn verhaal meer willen weten over werken in het buitenland dan mag je zeker contact opnemen.
Het team van (lokale) operatieverpleegkundigen, anesthesiemedewerkers en de anesthesist gemaakt op een operatiekamer van het Beit Cure International Hospital in Blantyre, Malawi.