De ervaring vanMimount
“Ik ben Mimount, moeder van twee kinderen, en werkzaam als operatieassistent via Interchange in het AMC. Ik ben gestart als zzp’er, maar vanwege nieuwe wet- en regelgeving overgestapt naar een detacheringscontract. Bij Interchange weet ik dat er altijd ruimte is om opnieuw als zzp’er te werken zodra de regels het toelaten. Naast mijn werk als operatieassistent ben ik ook opgeleid als Physician assistant. Voordat ik via Interchange aan de slag ging, combineerde ik deze twee beroepen in de praktijk.
Hoe ben je betrokken geraakt bij de Qalb Foundation?
“Ik werd benaderd door een hartchirurg met wie ik jarenlang heb samengewerkt in het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein. Hij had zich aangesloten bij de Qalb Foundation en vroeg me of ik mee wilde op missie. We hebben altijd contact gehouden. Vorig jaar kon ik niet vanwege Ramadan. Dit jaar heb ik alles op alles gezet om te zorgen dat ik mee kon, en het is gelukt. Ik had door mijn detacheringswerk gelukkig de ruimte in mijn planning om te gaan.”
Hoe zag het team eruit met wie je samenwerkte?
“We vertrokken met 18 man sterk. Een team zorgprofessionals, bestaande uit onder andere hartchirurgen, operatieassistenten, anesthesiemedewerkers, cardiologen en een geneeskundestudent die alle randzaken regelde. Sommigen ontmoette ik pas op Schiphol. Dat was best spannend. Maar het mooie is: het team was vooraf zorgvuldig samengesteld. De hartchirurg wist precies wie hij meenam, dus je weet dat je met mensen op pad gaat die de juiste instelling en vaardigheden hebben. Dat geeft vertrouwen. En binnen een paar dagen voelde het alsof we al jaren samenwerkten.”
Mimount (46)
Wat hield de missie precies in?
“We vertrokken naar het CHU Mohammed VI in Tanger, een gloednieuw academisch ziekenhuis. Het is echt prachtig en de OK beschikte over goede apparatuur. Vooraf hadden de cardiologen een selectie gemaakt van patiënten die in aanmerking kwamen voor een operatie. We hebben uiteindelijk zeven mensen kunnen helpen, vooral met reumatische hartkleppen. Deze schade ontstaat als een infectie niet op tijd wordt behandeld. Daarnaast voerden we enkele bypassoperaties uit. Alles werd bekostigd door de stichting dankzij donaties.”
Hoe was de samenwerking met het lokale team?
“Heel prettig. Natuurlijk voelden we ons soms een beetje als een invasie uit Europa, maar de samenwerking verliep goed. Als we iets nodig hadden of iets niet konden vinden, stond het personeel daar meteen klaar. Ze zijn super leergierig. Wat me opviel is dat er geen officiële opleiding is tot operatieassistent zoals wij dat kennen. Een verpleegkundige vertelde dat ze gewoon is meegenomen de OK op en het vak zo geleerd heeft van een chirurg. Daar is echt nog veel winst te behalen. Wat ik bewonder aan de zorgprofessionals daar, is hun doorzettingsvermogen en vindingrijkheid. Ze doen het met veel minder middelen, maar maken daar het beste van. Primitieve omstandigheden maken creatief, dat zie je echt terug op de OK.”
Wat is je het meeste bijgebleven?
“Wat het zo bijzonder maakt, is dat je echt het verhaal achter de patiënt leert kennen. In Nederland zie je vaak alleen een dossier en is het veel zakelijker, maar daar zie je het hele plaatje. Zoals een jonge vader met ernstige hartklepproblemen. Hij liep al zo lang met ernstige klachten rond dat we samen met de cardiologen moesten concluderen dat opereren te riskant was. Toch bleef hij dankbaar. Of de kinderen van een moeder die we niet konden helpen. Ze stuurden een brief: dankzij onze uitleg hadden ze eindelijk duidelijkheid en konden ze de tijd die ze nog hadden met hun moeder bewust benutten. Dat komt echt binnen. Er was eindelijk serieus naar haar situatie gekeken.”
Hoe bereid je je voor op zoiets, zowel praktisch als mentaal?
“Ik had twintig jaar geleden al een keer een missie gedaan in Jemen, via Hart voor Jemen. Toen wist ik: dit wil ik vaker doen. Dat heeft me gevormd. Ik wist dus ook dat het emotioneel zwaar kon zijn. Praktisch zijn we met het team aan de slag gegaan: instrumenten verzamelen, spullen regelen, patiënten bespreken. Dankzij de betrokken vrijwilligers was alles tot in detail geregeld zoals vervoer, verblijf, eten, noem maar op. Dat maakt dat je daar gewoon je werk kunt doen en kunt focussen op waar je voor komt: zorg verlenen.”
Was het moeilijk om weer aan het werk te gaan in Nederland?
“Ja, dat vond ik pittig. Ik moest meteen weer aan de slag op de OK in Nederland. De laatste dag van de missie, met de afsluitende boottocht, kon ik helaas meer meemaken. Ik was hard nodig op de OK hier. Maar ik zat zó vol indrukken en was ook echt moe. Gelukkig was er begrip vanuit mijn leidinggevende toen ik aangaf dat het me te veel werd. Ik kon alsnog die vrijdag vrij krijgen. Thuis had ik ook even tijd nodig om te landen. Mijn kinderen merkten het ook. Zoiets laat je niet zomaar los.”
Zou je het anderen aanraden en welke eigenschappen moet je hebben om dit te kunnen?
“Absoluut. Maar je moet wel weten waar je aan begint. Je moet sociaal zijn, flexibel, stevig in je schoenen staan en niet snel in paniek raken. Als operatieassistent moet je dat al zijn, maar dit vraagt nog wat extra’s. Gelukkig werd het team zorgvuldig uitgekozen, dus je komt met mensen te staan die dezelfde mentaliteit hebben. Dat maakt het ook zo bijzonder.”
Wat wil je zelf nog kwijt?
“Ik wil de organisatie achter de missie echt een compliment geven. Alles was tot in de puntjes geregeld: tickets, bagage, accommodatie, het contact. Het AMC dacht mee rondom mijn vertrek en Faiiza, mijn consultant bij Interchange, vroeg regelmatig hoe het ging. Die betrokkenheid waardeerde ik enorm. Kortom voor herhaling vatbaar.”
Meer weten over de Qalb Foundation?
Ontdek hoe zorgprofessionals wereldwijd het verschil maken. Gewoon, door te doen wat ze het liefste doen: zorgen, met hun hart.