Sinds oktober 2020 werkt Marije bij Interchange als SEH verpleegkundige. Tijdens haar carrière in de zorg heeft ze veel verschillende dingen gedaan en gezien. Van Verzorgende IG in een Verpleeghuis met dementerenden naar Verpleegkundige bij Defensie, tot SEH Verpleegkundige op detacheerbasis bij Interchange.

“Met dementerenden werken, vond ik heel erg leuk maar toch kwam er een moment dat ik zocht naar meer. Ik hou wel van nieuwe dingen proberen en avontuur, en ik was pas 17 jaar oud. In die tijd vertelde mijn broer over zijn ervaringen bij de landmacht. Dit vond ik wel interessant. Ik had nooit verwacht dat het iets voor mij zou zijn maar toen ik eenmaal werd aangenomen, moest ik natuurlijk ook doorpakken. Nadat ik daar mijn diploma had behaald, mocht ik direct op uitzending naar Afghanistan. In totaal heb ik in korte tijd drie uitzendingen kunnen doen. Ik heb een hoop goed werk kunnen verrichten en hier veel voldoening uitgehaald.

Het is een bijzondere wereld waarin je je bevindt. Voor je mentale gesteldheid is het ook beter om niet te lang uitgezonden te worden. Gemiddeld ga je 4 à 5 maanden.”

“Als verpleegkundige kun je je altijd nuttig maken”

Angst had Marije niet echt voordat ze op uitzending ging. Ze vertelt dat ze er eigenlijk heel naïef heen is gegaan. Zonder verwachtingen. Dit bleek ook de beste manier om hieraan te beginnen. Je kunt ook niet goed weten in wat voor een wereld je terecht komt.
“Ik was eager en wilde mensen helpen. En dan kom je opeens in een hele andere wereld terecht. Je hebt veel momenten waarin je denkt: dit vind ik niet leuk, dit vind ik spannend. Maar dat weegt niet op tegen de momenten dat ik mij heel nuttig heb kunnen maken. Dat is het voordeel van mijn vak. Ik kan mij altijd nuttig maken. Ik kon altijd wel iemand helpen, lokale mensen of collega’s. Ik heb dit heel positief ervaren. Het zijn echt levenslessen die je daar meemaakt. Er gaat bijvoorbeeld ook geen dokter mee. Ik ben degene die het allemaal moet beslissen/regelen. Ik ben vaak geconfronteerd met casuïstiek die in Nederland niet zo snel voorkomt.”

Is er een moment dat je echt is bijgebleven?

“Ik lig gelukkig nergens wakker van maar er zijn natuurlijk genoeg momenten waar ik aan terugdenk. Dit zijn vaak de momenten waarop ik veel onmacht heb gevoeld. Situaties waarin in niet mocht doen wat ik wilde doen vanwege veiligheidsomstandigheden. Bijvoorbeeld dat ik een heel ziek kind in mijn handen kreeg. Ik kan een paar woorden Afghaans maar ik kan niet goed met ze communiceren. Als er op zo’n moment iets gebeurt, een hinderlaag of je wordt beschoten dan moet je gaan voor je eigen veiligheid en dan moet je dat kind loslaten. Dat zijn de situaties die je bijblijven. Dat gevoel van onmacht is zo frustrerend. Gelukkig gebeurde dit niet iedere dag.
Situaties kunnen heel spannend zijn, gelukkig wen je hieraan door je coping mechanisme. Met de tijd wordt het ‘normaler’. Je kunt dan beter omgaan met situaties ook al zijn ze eigenlijk helemaal niet ‘gewoon’. Daarom mag je ook niet te lang op uitzending. Bij terugkomst is het altijd flink wennen aan de westerse wereld waarin je mensen zich druk hoort maken over een bepaalde “koek” in de supermarkt. Weer integreren is heel belangrijk maar wel moeilijk.”

Van Verpleegkundige bij Defensie naar SEH Verpleegkundige

Na 16 jaar bij Defensie gewerkt te hebben, begon het bij Marije weer te kriebelen om verder te kijken. Ook werd ze zwanger waardoor ze doordeweeks vaker thuis wilde zijn in plaats van op de kazerne. In haar verlof heeft ze haar baan opgezegd en hierna is ze gestart met de opleiding tot SEH-verpleegkundige. Na het behalen van haar opleiding is Marije weer om haar heen gaan kijken.
“Ik wilde het anders doen, iets waarbij ik wat meer dingen kan zien en meer vrijheid heb om mijn eigen keuzes te maken. Ik wilde detacheren. Je komt dan op verschillende plekken en dit draagt positief bij aan je ontwikkeling. Detacheren geeft mij veel inzicht in hoe dingen gedaan worden in verschillende ziekenhuizen. Er zijn veel verschillende werkwijze. Hier kun je veel van leren. Daarnaast leer ik veel mensen kennen en kom ik veel bekende tegen. Dat vind ik leuk!”
Eigenlijk werkt het een beetje hetzelfde als bij defensie. Je werkt voor een bepaalde tijd op een bepaalde plek en voordat je in een sleur terecht komt vertrek je naar een nieuwe plek. Ik merk dat ik die prikkels nodig heb. Daar krijg ik in deze fase van mijn leven energie van.
Hoe ben je terecht gekomen bij Interchange?
“Op internet kwam ik Interchange tegen. Ik kende het nog niet maar ik had er direct al een goed gevoel bij. Na mijn eerste gesprek met Romina (consultant acute zorg) was er direct ook een klik en nog steeds ben ik blij met mijn keuze. Het is heel persoonlijk, we hebben veel contact met elkaar en het is laagdrempelig. Interchange geeft mij ook echt het gevoel dat je elkaar kent en dat het niet zo groot en massaal is.

Zou je detacheren iedereen aanraden?

“Detacheren is niet voor iedereen weggelegd. Het moet echt bij je passen. Als je houdt van een vast team, structuur en voorspelbaarheid dan is detacheren voor jou echt een grote uitdaging.
Ik hoop wel dat mensen die erover nadenken een poging wagen. De afwisseling is zo belangrijk en draagt positief bij in je ontwikkeling. Je leert zoveel van het werken bij verschillende ziekenhuizen. Het is vooral belangrijk dat je open staat voor nieuwe dingen en je een groot aanpassingsvermogen hebt. Als je je nieuwsgierig opstelt dan heb je echt een goede tijd!”