Eigenlijk zou zelfzorg in iedere functieomschrijving mogen staan. Want als personeel, maar vooral ook werkgevers, doordrongen zijn van het belang van zelfzorg kunnen ze langer hun werk goed blijven doen. Uiteindelijk is het net als in het vliegtuig, daar moet je eerst bij jezelf je zuurstof masker opdoen voordat je dat bij anderen mag doen. Of bij het verlenen van 1e hulp, het 1e punt waar je op moet letten is, is de omgeving wel veilig? Je kan pas goed voor anderen zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt. Ik geloof daar wel in.
Wat ik soms om me heen zie gebeuren is dat collega`s denken dat ze het beter nog maar even vol kunnen houden, want “als ik me ziek meld moet de rest harder werken”. Als er wordt gevraagd een extra dienst over te nemen i.v.m. ziekte voelen mensen zich verplicht en al helemaal wanneer ze die avond geen plannen hadden. “Ik had toch niks gepland…” Uiteraard zijn er ook collega`s die wel goed of in ieder geval beter voor zichzelf zorgen. Die moeten dan net even naar het toilet wanneer er een bel van een patiënt gaat of reageren pas laat in de app groep omdat er toch altijd wel dezelfde zijn die snel reageren op een over te nemen dienst. Ik moet zeggen dat ik na mijn burn-out ook wel heb geleerd om meer voor mezelf te kiezen. Het bedrijf draait zonder mij ook echt wel door, linksom of rechtsom. Dus waarom zou ik me altijd voor 200% inzetten als de normale 100% ook genoeg is
Neem jij de tijd om verse groenten te snijden of pak jij snel een kant en klaar pakket of een magnetronmaaltijd mee naar het werk? Neem jij de tijd om te sporten, of ben je te moe en heb je geen zin? Durf jij een avond niets te doen, omdat er nog teveel moet gebeuren? Gun jij jezelf de tijd om na te denken over wat je zelf wilt, wat bij je past, waar jij blij van wordt, of word jij geleefd door je agenda? Het is net als bij topsport waar je supercompensatie nodig hebt om zelf weer beter te kunnen presteren.
Ik denk dat tijd relatief is, en vaak een kwestie van prioriteiten stellen… Misschien is het ook een kwestie van niet weten hoe het moet. Omdat jij het nooit hebt geleerd of gedaan. Natuurlijk weet je wel hoe het moet, dat is namelijk hetgeen je aan anderen vertelt en waar je hen mee helpt. Maar zelf toepassen? Dat is wat anders. Je staat er niet bij stil. Je hebt zo lang roofbouw gepleegd dat je de signalen van je lijf gewoon niet meer opmerkt. Je voelsprieten zijn niet getraind wat dat betreft. Wat voel ik? Geen idee. Wie ben ik? Gewoon, zou het niet weten. Wat wil ik? Ik doe gewoon wat er gedaan moet worden. Wat heb ik nodig? Wat een vraag. Ik weet vooral wat een ander nodig heeft.
Maar essentiële dingen als grenzen eerst aanvoelen, om ze überhaupt te kunnen aangeven en voor jezelf opkomen hebben dus meer aandacht nodig. Zorgen voor jezelf is ook niet altijd leuk en gaat niet vanzelf. Het kost soms ook moeite en inspanning. Daar heb je geen zin in want je wilt juist rust. Maar je kiest er zelf uiteindelijk voor om wel te gaan sporten of rustig een boek te lezen. Het lukt mij met een fulltime baan en kinderen om vrijwel dagelijks te sporten en zo te ontspannen, door te plannen en keuzes te maken. Te zorgen voor mezelf.
