Yvonne Roman over soep en ijs als blijk van dankbaarheid

“Op de IC zien wij veel mensen overlijden. Maar daarnaast zie je ook ernstig zieke patiënten waarvan je denkt dat zij het niet gaan redden, en die een half jaar later toch nog het ziekenhuis uitlopen.

Zo belandde er in Emmen een keer een jonge vrouw (38) genaamd Femmeke bij ons op de IC. Doodziek lag ze aan de beademing. Haar familie was al een aantal keer langs geweest om afscheid van haar te nemen. Maar toch krabbelde zij iedere keer weer op. Toen zij op een gegeven moment weer overeind kon zitten, hesen we haar in de rolstoel en gingen we met haar een rondje lopen buiten. Dit is inmiddels drie jaar geleden en nog steeds als mijn ex-collega’s met een patiënt een rondje gaan lopen zeggen ze: ‘We doen even een rondje Femmeke’. In totaal heeft Femmeke 9 maanden bij ons op de IC gelegen. Gelukkig gaat het inmiddels hartstikke goed met haar. Ik heb van mijn ex-collega’s vernomen dat zij nog regelmatig aanwipt met een taart of pan soep.

Dit soort dingen gebeuren met regelmaat als een patiënt voor een langere periode bij ons op de IC heeft gelegen. Zo had ik in het ziekenhuis in Leeuwarden 15 jaar geleden een patiënt met een eigen ijssalon. Twee keer in het jaar met Pasen en Kerst kwam hij bakken eigengemaakt ijs brengen om ons nog te bedanken voor de goede zorgen.

Zo komt er veel dankbaarheid kijken bij ons werk!”