Hoe ga je om met heftige situaties op je werk? Dit, en meer vroegen we aan operatieassistent Suzanne.

Ik werk nu sinds 2 maanden fulltime voor Interchange als operatieassistent bij het VUmc. Daarvoor heb ik losse dagen gewerkt. Dit is ook de eerste keer dat ik in een academisch ziekenhuis werk.

Wat is voor jou het verschil tussen een perifeer en academisch ziekenhuis?

Waar ik nu werk, daar hebben ze veel meer operatiekamers dan in het perifere ziekenhuis waar ik werkte. Dit brengt ook automatisch met zich mee dat er veel meer collega’s rondlopen. De groep operatieassistenten is bijna 3 keer zo groot.

Omdat een academisch ziekenhuis een opleidingsziekenhuis is, lopen er ook veel meer art-assistenten en co-assistenten rond. Dit zorgt er ook voor dat je met veel meer mensen in een operatiekamer staat, waardoor je heel vaak een aantal mensen niet kent.

Dat lijkt me toch ook wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen?

Ja dat is echt super leuk! Ik leer echt heel veel nieuwe mensen kennen. En in een academisch ziekenhuis doen ze ook andere ingrepen dan in een perifeer ziekenhuis. De operaties zijn anders. Meer gespecialiseerd.

En hoelang werk je al als operatieassistent?

Ik ben nu 4 jaar gediplomeerd en ik heb 3 jaar een opleiding gedaan.

En heb je ook in andere ziekenhuizen gewerkt?

Ik heb m’n opleiding in 1 ziekenhuis afgerond, daarna ben ik in een ander ziekenhuis gaan werken. Dat was in een periode waar de markt heel krap was in tegenstelling tot nu. Toen kon je vaak na je opleiding niet blijven werken bij het ziekenhuis waar je een opleiding had gevolgd.

Waarom ben je het werk als operatieassistent gaan doen? Wat dacht je er uit te halen?

De diversiteit van het werk vind ik heel erg leuk. Soms denk je dat een operatie op een bepaalde manier zal gaan lopen, maar elk mens is anders. Elk lichaam reageert weer anders waardoor elke operatie uniek is. Ik vind die afwisseling heel boeiend.

Wat vond je moeilijk in het begin van je carrière?

In het begin veranderde ik direct na mijn opleiding van werkomgeving. Het moeilijke daarvan, was dat ik dacht dat ik alles al wist. De basis op mijn nieuwe werkplek was wel hetzelfde maar heel veel dingen werkten toch net iets anders dan dat ik gewend was. Er wordt bijvoorbeeld met andere materialen gewerkt of alles ligt op een andere plek. Je voelt je weer leerling en daar moet je je weg weer even in vinden. Dat is niet altijd even makkelijk.

Hoe ga je om met heftige situaties op je werk?

Als ik echt iets heftigs heb meegemaakt probeer ik daar in de eerste instantie met mijn collega’s over te praten. Je kan beter op je werk er over praten dan dat je het meeneemt naar huis, dat werkt niet.

Je hebt een geheimhoudingsplicht dus bepaalde dingen mag je ook niet vertellen. Daarom vertel ik ook alleen maar algemene informatie aan mensen die er om vragen. Ik probeer heftige situaties zoveel mogelijk in het ziekenhuis achter te laten.

Waar moest je aan wennen toen je begon als operatieassistent?

De dynamiek. Er heerst een bepaalde dynamiek op een OK en dat is afhankelijk van hoe een operatie gaat. Dat kan dansend zijn als alles in orde is, maar dat kan ook zenuwslopend zijn. Die dynamiek is dus heel erg afhankelijk van veel factoren. Daar moet je in het begin wel in schipperen.

Wat is de grootste valkuil volgens jou van een operatieassistent?

Je blijft altijd bijleren. Als je denkt dat je als operatieassistent alles weet, dan heb je het mis. Het werk is zo dynamisch en het verandert zo snel. Daar moet je gewoon altijd in bij blijven leren. Soms veranderen dingen zo snel in zo’n korte tijd dat je het niet allemaal kan weten. De technieken veranderen, de apparatuur veranderd. In het VUmc opereren ze bijvoorbeeld met een robot. Daar moet je dan wel leren mee om te gaan, maar dat is alleen maar leuk vind ik!